Dlaczego w leczeniu anoreksji ważna jest praca z psychologiem?

Anoreksja to choroba należąca do grupy zaburzeń żywieniowych. Dotyka osoby w różnym wieku i różnej płci, a zwykle jest wynikiem intensywnego odchudzania się. Problemy w pracy, życiu uczuciowym i stres mogą przyczynić się do pojawienia tego poważnego zaburzenia.

Czym jest anoreksja?

Ta podstępna choroba atakuje zwykle osoby, które bardzo dbają o swój wygląd i chcą być szczupłe za wszelką cenę. Dlatego też, anoreksję najczęściej stwierdza się u kobiet, ponieważ te uporczywie walczą z każdym dodatkowym kilogramem ciała. Wszystko zaczyna się niewinnie – od lekkiej diety i ćwiczeń fizycznych, ale z czasem posiłków jest coraz mniej, porcje są uboższe, a wysiłek fizyczny nadmierny w stosunku do spożywanych posiłków. Chorzy na anoreksję często nie zdają sobie sprawy z tego, że ich zapotrzebowanie kaloryczne jest znacznie większe i cały czas ograniczają ilość spożywanych posiłków. Bywa, że jedzą jedynie surowe warzywa lub piją koktajle. Jest to bardzo niebezpieczne, ponieważ osłabia odporność całego organizmu, prowadzi do poważnych problemów z układem pokarmowym, a może nawet skutkować śmiercią osoby chorej, jeśli ta nie podejmie leczenia.

Leczenie anoreksji – gdzie szukać pomocy?

Jeśli ktoś bliski cierpi na anoreksję, pomocy trzeba szukać u specjalistów. Mało który chory samodzielnie poradzi sobie z takim problemem. Leczenie anoreksji zaczyna się oczywiście od wizyty u lekarza, który powinien wykonać podstawowe badania i sprawdzić ogólną kondycję organizmu. Zwykle lekarz zleca również badania krwi. W leczeniu uczestniczy również dietetyk, który powinien opracować odpowiedni jadłospis, uwzględniając zapotrzebowanie kaloryczne pacjenta oraz jego preferencje żywieniowe. Tylko smaczna dieta jest w stanie przekonać do leczenia.

Nie wolno zapominać o tym, że leczenie anoreksji to nie tylko leczenie ciała, ale także duszy. Niezbędna w takiej sytuacji jest specjalistyczna pomoc terapeuty, który specjalizuje się właśnie w takich zaburzeniach odżywiania. Terapia powinna trwać tak długo, jak jest to choremu potrzebne. Wiele osób korzysta z niej również po powrocie do zdrowia, aby mieć pewność, że schorzenie to nie powróci.